միայն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mjɑjn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ միայն
Ստուգաբանություն
խմբագրել{{-hy-վերաբերական -}}
- ոչ ավելի քան, բացառապես, միմիայն ◆ Բադին միայն որդու մասին Էր մտածում (Ակսել Բակունց)
- մեն-մենակ, առանց ուրիշների օգնության՝ մասնակցության, մենակ ◆ Հարյուր հոզով գլուխ հանելիք գործը միայն կուզե կատարել Հակոբ Պարոնյան
- ընդամենը, եղած-չեղածը, լոկ ◆ Ի՞նչ մեծ բան ա, տո, հեր օրհնած, միա՜յն, միա՜յն մի գդակի վարձՀովհաննես Թումանյան
- դեռ, դեռևս ◆ Նա նոր Էր միայն շրջկենտրոն հասել, երբ կանչեցին շրջկոմի քարտուղարի մոտ։
- նույնիսկ, անգամ, մինչև իսկ ◆ Դեռ երկու օր չկար միայն, երբ կռվի տաք ժամին՝ շատերի հետ նաև նրան գերեց անարգ թշնամին։
- ոչ շուտ քան, ոչ ավելի վաղ քան ◆ Սուրհանդակները միայն առավոտյան կժամանեն (Ալեքսանդր Ֆադեև)
Ածական
- (հնց․) մենակ, միայնակ, առանձին ◆ Մենք միայն ենք գնում Համո Սահյան ◆ Ոչինչ, թե միայն է նրա փարախը Հովհաննես Թումանյան
Շաղկապ
- կապակցում է հակադրական նախադասությունները, որոնցից մեկը սահմանափակում կամ մասնակիորեն ժխտում է մյուսով ասվածը՝ լոկ նշանակությամբ ◆ Լռություն է տիրում իր շուրջը, միայն հեռավոր գետակի մեղմ խշշոցն էր շոյում ականջը։
- կապակցում է նախադասություններ, որոնցից մեկն արտահայտում է նախորդում ասվածի հակառակը կամ հակադրությունը և տալիս է զիջական բնույթ՝ բայց, սակայն նշանակությամբ ◆ Գելն էլ շան պես մի արարած է, միայն վայրենի, հալածված ու սոված Հովհաննես Թումանյան
- կապակցում է նախադասություններ, որոնցից երկրորդը որոշակի պայմաններով սահմանափակում է նախորդի գործողությունը՝ պայմանով որ նշանակությամբ ◆ Հայերը դեմ չէին, որ հոները անցնեին Ճորապահակը. միայն չհարձակվեին աղվանների, վրացիների և հայերի վրա ◆ Օգտագործման օրինակ չկա(см. խորհուրդներ).
Վերաբերական
խմբագրել- արտահայտում է իմաստի սաստկացում՝ ինչ ասես, ով ասես, ամեն ինչ, ամենքը նշանակությամբ ◆ Ինչեր միայն չեն կատարի ամբոխները խելագարված Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ
խմբագրել- միմիայն, բացառապես, բացառաբար,
- տե՛ս միայնակ, առանձին
- լոկ, սոսկ, գեթ, ընդամենը
- դեռ, դեռևս
- նույնիսկ, անգամ, մինչև իսկ
- տե՛ս պարզապես
- բայց, սակայն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։