միջնաբերդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mid͡ʒnɑˈbɛɾd]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ միջ•նա•բերդ
Գոյական
- ինքնուրույն պաշտպանության հարմարեցված և խիստ ամրացված կառույց քաղաքի կամ ամրոցի
- անմատչելի, անառիկ տեղ, երկիր, տերություն (փխբ․)
- որևէ բնագավառի խոշորագույն և հզորագույն կենտրոն, օջախ ◆ Երևանը Հայաստանի արդյունաբերության միջաբերդն է (փխբ․)
- (պաշտանվ․) քաղաքի կամ բերդի առավել ամրացված մասը, որը հարմարեցված է ինքնուրույն պաշտպանության համար
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։