Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [nɑhɑnd͡ʒ nɑˈhɑnd͡ʒ]

վանկեր՝ նա•հանջ-նա•հանջ 

Մակբայ

  1. (նորբ․) նահանջելով
  2. նույնն է՝ ետ-ետ ◆ Եվ այդ ամենով այնպես էր նահանջ-նահանջ անում, կարծես տասը շուն վրա էին ընկել ու անխնա գզգզում, խեղդում էին։ Վ․ Այվազյան

Աղբյուրներ

խմբագրել