նևրոպաթիա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [nɛvɾɔpɑtʰˈjɑ]
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բացատրություն
- (անասն․) վեգետատիվ նյարդային համակարգի բնածին ֆունկցիոնալ խանգարվածության պատճառով ախտաբանական վիճակ, որին բնորոշ են գրգռողականության ուժեղացում կամ շրջապատի նկատմամբ հակաազդեցության թուլացում, տախիկարդիա կամ բրադիկարդիա, սրտի և զարկերակային առիթմիա, աղիների գալարակծկանքի խանգարում, առատ քրտնարտաթորություն
Թարգմանություն
|
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։