շերտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʃɛɾt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ շերտ
վանկեր՝ շերտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *skhed-ri-՝ *(s)k(h)ed- «ճեղքել, ցրել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն skhadatē «ճեղքել», հունարեն σκεδάννυμι «ցրել, կոտորել», լիտվերեն škedēns «կտոր, տաշեղ»։
Գոյական
- որևէ բանի երկար ու բարակ կտոր՝ մաս ◆ Կտորի շերտ:
- որևէ տարածության մեջ երկայնակի ձգվող միապաղաղ՝ միատեսակ գոտի ◆ Փողոցների կանաչապատ շերտ: ◆ Պարտեզի ծաղկաբույսերի շերտ:
- որևէ բանից կտրված բարակ կտոր՝ պատառ ◆ Հացի շերտ, մսի շերտ:
- որևէ բանի զանգված, որ պատում է մի բանի մակերևույթը, որևէ նյութի զանգվածային խավ ◆ Ձյունի շերտ, սառույցի շերտ:
- նյութի՝ մարմնի ևն մաս, որ գտնվում է նրա մյուս մասերի միջև ◆ Մարմնի ճարպային շերտեր:
- (փխբ․) հասարակական՝ կուլտուրական՝ կրոնական՝ քաղաքական ևն հատկանիշի ընդհանրությամբ բնորոշվող մարդկանց խումբ, հասարակական խավ ◆ Աղանդավորների մեջ էլ անբարոյական շերտեր են եղել։ (Ե. Տեր-Մինասյան)
- (փխբ․) լույսի՝ բոցի ևն ժապավենաձև փունջ ◆ Ծառերի արանքով լույսի շերտեր էին անցնում։ (Նար-Դոս)
- (երկրբ․) նստվածքային ապարի հորիզոնական խավ՝ երկայնակի զանգված
- (հնք․) երկրակեղևի մեջ գտնվող որևէ հանքի երկայնական զանգված, հանքաշերտ
- գետնի մշակելի վերնաշերտը, հողաշերտ ◆ Վարելահողային շերտ:
- (տպգր․), (հրտ․) կազմի գրքապանակի կողերի և աստառի միջի արանքը
- (պաշտանվ․) տարածության մեջ երկայնակի ձգվող միատեսակ գոտի, նյութի, մարմնի և այլ առարկաների մաս, որը գտնվում է մյուս մասերի միջև
- (երկրբ․) երկրաբանական մարմին, որն ունի հարթ ձև, հաստությունը բազմաթիվ անգամ փոքր է տարածման մակերեսից, ունի համասեռ հատկանիշներ և սահմանափակված է շատ թե քիչ զուգահհեռ մակերևույթներով՝ վերին առաստաղով և ներքին հատակով
Հոմանիշներ
խմբագրել- խավ, երիզ, ծւպք, զոլ, ձուղ, պճեղ, շղարթ, ղունջ
Արտահայտություններ
խմբագրելԻ արտաքին հոլովում | ||
Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
Ուղղ. | շերտ(ը) | շերտեր(ը) |
Սեռ. | շերտի | շերտերի |
Տր. | շերտի(ն) | շերտերի(ն) |
Հայց. | շերտ(ը) | շերտեր(ը) |
Բաց. | շերտից | շերտերից |
Գործ. | շերտով | շերտերով |
Ներգ. | շերտում | շերտերում |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
- Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։