Հայերեն

վանկեր՝ շի•ջուն 

Ածական

  1. (նորբ․) մարող՝ հագած (ներքին կրակի՝ այրումի մասին) ◆ Եվ դու նույնիսկ քո այդ պաղ ու շիջուն, այդ թույլ ու տկարսիրեկաներին․․․լուսնին չես զիջում։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ

խմբագրել