շիվ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʃiv]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ շիւ
վանկեր՝ շիվ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բնիկ հնդեվրոպական՝ *skhi-p-՝ *skei- «կտրել, անջատել» արմատից։ Հնարավոր է նաև *skep(h)- «կտրել, ճղել» արմատից, որից ցուպ (< *skob-):
Գոյական
- բարակ ու դալար ճյուղ, ոստ
- տունկ, տնկի
- զավակ, որդի, ժառանգ (փխբ․)
Հոմանիշներ խմբագրել
- ճյուղ, ոստ, ուղեշ, ընձյուղ, մորճ, շառավիղ, երիթոստուռ (խաղողի) (բարակ և դալար ճյուղ)
- տե՛ս տնկի
- տե՛ս ժառանգ տե՛ս զավակ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | շիվ(ը) | շիվեր(ը) |
| Սեռ. | շիվի | շիվերի |
| Տր. | շիվի(ն) | շիվերի(ն) |
| Հայց. | շիվ(ը) | շիվեր(ը) |
| Բաց. | շիվից | շիվերից |
| Գործ. | շիվով | շիվերով |
| Ներգ. | շիվում | շիվերում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։