ժառանգ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʒɑrɑŋɡ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ժառանգ
վանկեր՝ ժա•ռանգ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հայկական բառ
Գոյական
- ժառանգություն ստացած կամ դրա իրավունք ունեցող ◆ Ժառանգի կարոտը անսփոփ վշտի պես կրծում էր Վարոս ամու սիրտը։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ում պիտի մնա տունը… Հեղնարին` իր աղջկանը` իր օրինավոր ժառանգին` անդրանիկ դստերը։ (Ակսել Բակունց)
- ծնողներին հաջորդող սերունդ, հաջորդներ ◆ Դա քո նախահարց փառքն է, իսկ նրանց արժանավոր ժառանգների պարծանքը։ (Րաֆֆի)
- զավակը, որդին իր ծնողների համար ◆ Դու մոռանում ես, որ ես հավասար ժառանգ չեմ և միայն այն ժամանակ կդառնամ, երբ կամուսնանամ։ (Շիրվանզադե)
- թագավորի, իշխանի և այլն օրինակ հաջորդը, ըստ արյունակցական կարգի, թագաժառանգ, գահաժառանգ ◆ Համմուրաբիի ժառանգները շարունակեցին նույն խաղաղ շինարարական գործունեությունը։ (Լեո)
- թագավորի, իշխանի և այլն այն զավակը, որ պետք է ժառանգի հոր գահը, պայազատ (պատմ․) ◆ Բարին լինում է մեծն ու ժառանգը: Էս բանը դուր չի գալիս չար եղբորը, մտածում է մի կերպով ազատվի բարի եղբորից, որ ժամանակին ինքը թագավոր դառնա։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ֆաթալի-շահը երբ վախճանվեցավ, որդիներից յուրաքանչյուրը աշխատում էր թափուր մնացած գահի ժառանգը ինքը լինել։ (Րաֆֆի)
- հետագա սերունդ, հետնորդներ (փխբ․) ◆ Այս կողմից նա հոր իսկական ժառանգն էր։ Անահիտ Սեկոյան
- նախորդների գործը, գաղափարները, ավանդները շարունակող սերունդը և դրա ներկայացուցիչներից յուրաքանչյուրը (փխբ․) ◆ Մեր ժառանգները ապագայում չպետք է մեզ անիծեն և մեղադրեն անգործության համար։
- նա կամ այա, որ որևէ բանի տեր է դառնում, յուրացնում է, ստանում է իբրև ավանդ (փխբ․) ◆ Խոնարհվում են ռուսական մեծ ազգի հոյակապ գրականության առջև` Պուշինի, Լերմոնտովի, Գոգոլի… և իրենց արժանավոր ժառանգների գրականության առջև։ Հովհաննես Թումանյան
- ծնողներից որևէ մեկին առավելագույն չափով նման լինել (բնավորությամբ, արտաքինով, շարժուձևով և այլնով) (փխբ․) ◆ Իր քաղաքակրթությունը փոխ առնելով Քաղդեայից` Ասորեստանը ամենից առաջ նրա դեմ դարձրեց իր զենքը, որպեսզի նրա քաղաքական ժառանգն էլ հանդիսանա։ (Լեո)
- տե՛ս ժառանգություն (սխ.) ◆ Մեր ժառանգը տնամերձն է։ Անահիտ Սեկոյան
- տե՛ս ժառանգավոր (եկեղ․) ◆ Ցեղակից ժառանգ լեզուներն իրար շատ անհամապատասխան են։ ԱՃ
Ածական
- ժառանգ հանդիսացող, ժառանգորդ
- որևէ հիմքից ծագած, առաջացած հետագա տեսակներից, միավորներից և այլն յուրաքանչյուրը ◆ ժառանգ լեզուներ, տեսակներ (գիտ․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- ժառանգորդ, ժառանգակալ, ժառանգավոր, ժառանգընկալ, ժառանգիչ, պայանզատ, հիտակառու, հիտակար, շետակ
- տե՛ս թագաժառանգ
- տե՛ս զավակ
- տե՛ս սերունդ
- տե՛ս հաջորդ
- նշան
Արտահայտություններ
խմբագրելժառանգ թողնել - իրենից հետո սերունդ թողնել ◆ Գիորգի-խանը սպանվեցավ Ղանդահարում առանց ժառանգ թողնելու: (Րաֆֆի)
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։