սերունդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɛˈɾund]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ սե•րունդ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- միևնույն նախահորից ծագած և միաժամանակ ապրող արյունակիցների ամբողջությունը՝ նախահոր նկատմամբ ◆ Մովսես Խորենացին հայերին Հայկի սերունդն է համարում։
- միաժամանակ ապրող և հասակով միմյանց մոտ մարդկանց ամբողջությունը ◆ Մատաղ սերնդին է պատկանում ապագան։
- այդպիսի ամբողջություններից յուրաքանչյուրի կյանքի շրջանը, կյանք ◆ Մարդու քանի՞ սերունդ կանի մի հրաժեշտն աստեղային Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) (հվքկն․) Հետնորդներ կամ հաջորդներ (իբրև հավաքական ամբողջություն) ◆ Ամեն մի սերունդ պետք է իրեն հաշիվ տա, թե ինչ է թողնում ինքը գալիք սերունդներին։
- ընդհանուր գործունեությամբ՝ հետաքրքրություններով՝ գաղափարական կամ գիտական ուղղությամբ իրար հետ կապված միաժամանակ գործող և հասակով մոտ մարդկանց ամբողջությունը ◆ (Սովետական) օդայինների նոր սերունդն առաջ եկավ պատերազմի ժամանակ ՎԿ
- ամուսնական զույգի զավակները ◆ Մարդը ծնվում Է աշխարհը վայելելու, զույգ կազմելու և սերունդ թողնելու համար Ստեփան Զորյան
- զավակ, ժառանգ, հետևորդ ◆ Ինքը սերունդ Է մեծ տոհմի (Րաֆֆի)
- (հնց․) ժողովուրդ, ազգ ◆ Երկի՛ր, տոնում են մեծ հանդեսը քո փառքի, քո աննկուն բազմազգ սերունդները (Գարեգին Սևունց)
- կենդանիների ձագ ◆ Մայր արծիվը խնամքով օթևան Էր շինում իր սերնդի համար Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) որևէ կարգի արտադրանքի՝ մեքենաների ևն կատարելագործման հաջորդական աստիճանը ներկայացնող յուրաքանչյուր տեսակը ◆ Ինստիտուտի կոլեկտիվը զբաղվում Է երրորդ սերնդի մեքենաների մշակումով։
- (աշխգր․) ժողովրդագրության մեջ՝ նույն տարում ծնված մարդիկ
- (սոց․) հասարակուրյան բոլոր անդամները ծնվում են նույն ժամանակահատվածում և դիտարկվում որպես կոլեկտիվ, ինչպես, օրինակ՝ «նախապատերազմյան սերունդ», «վաթսունականների սերունդ» և այլն
Հոմանիշներ
խմբագրել- զարմ, շառավիղ, տոհմ, ցեղ, բարունակ, ընձյուղ, ճետ (ժղ․), հետ, պորտ, բողբոջ
- հետնորդ, հաջորդ, ժառանգ
- զավակ, որդի (փխբ․)
- տե՛ս ձագ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
- Հարությունյան Լ․ Վ․, Թանգամյան Տ․Վ, Զավարյան Է․ Լ․ և ուրիշներ, Բուսաբանական տերմինների ռուս-հայերեն բացատրական բառարան, Երևան, ««Հայբուսակ»», 2002 — 272 էջ։
- Սուսաննա Ասիկյան, Սոցիոլոգիա (Անգլերեն-հայերեն բացատրական բառարան), Երևան, ««Զանգակ» հրատարակչություն», 2015 — 208 էջ։