Հայերեն

վանկեր՝ շ(ը)շ•մա•վա•յել 

Բայ

  1. (նորբ․) շշմելով՝ ապշելով վայել ◆ Ապշեց ժանտ փաշան ոհմակագլուխ ու շշմավայեց, Ապա նորից նոր դարձավ բորենի ու հրամայեց։ Հովհաննես Շիրազ

Աղբյուրներ

խմբագրել