շուտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʃut]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ շուտ վանկեր՝ շուտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԹերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *skheud՝ *skeud- «գցել, նետել, հալածել, (անանցողական) նետվել, շտապել» արմատից. հմմտ. պարսկերեն zūd «փութկոտ, արագաշարժ, շուտ, արագ»։
Մակբայ
- շուտափույթ, արագորեն, անմիջապես ◆ Շու՛տ գնա՝ գիրքը բեր։
- կարճ ժամանակում, առանց ուշանալու, ոչ երկար ժամանակով ◆ Գնա, բայց շուտ վերադարձիր։
- անմիջապես, իսկույն, որևէ բան լինելուն՝ ասելուն պես ◆ էլ այստեղ, -ասաց, -մնալ չեմ կարող, -և շուտ նավ նստեց, ընկավ ճանապարհ (Շիրվանզադե)
- որևէ նշված ժամանակից՝ ժամանակակետից առաջ ◆ Այդ դեպքը մեր պատմությունից շուտ Է եղել։
Ածական
- (հնացած, ժողովրդական) նախկին, առաջվա ◆ Շուտ ժամանակներում մի ծերուկ Է եղել։
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։