ոսկե կանոն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [vɔskɛ kɑˈnɔn]

Ստուգաբանություն

1. (բրգ․) հնագույն նորմատիվ պահանջներից մեկը, որն արտահայտում է բարոյականության համամարդկային բովանդակությունը (համամարդկայինը և դասակարգայինը բարոյականության մեջ)
2. (տնտգ․) սոլոյի աճի մոդելում՝ խնայողությունների նորմ, որի պայմաններում սահմանվում է տնտեսության կայուն աճի վիճակ՝ յուրաքանչյուր աշխատողի հաշվով սպառման առավելագույն մակարդակով (կամ սպառման առավելագույն մակարդակ՝ աշխատանքի արդյունավետ միավորի հաշվով)

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ золотое правило (ru) ‎(zolotoje pravilo)
• անգլերեն՝ golden rule

Աղբյուրներ

• Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
• Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։