ուխտադրժություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [uχtɑdɾʒutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ուխ•տա•դ(ը)ր•ժութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- ուխտադրուժ լինելը
- ուխտադրուժի արարք
- ուխտը դրժելը
Հոմանիշներ խմբագրել
- ուխտազանցություն, երդմնադրուժություն, երդմնազանցություն, երդմնուրացություն, ուխտանենգություն, ուխտադավություն, երդմնադավություն, խոստմնադրություն, խոստմնազանցություն, պայմանադրություն, պայմանազանություն, երդմնազեղծություն, ուրացողություն
- տե՛ս կարգուրացություն, կարգաթողություն,
- տե՛ս հավատադրժություն, հավատարացություն
- (բրգ․) բացասական բարոյական հատկություն, որ բնութագրում է չարամիտ դավադիր գործողություններ, ուրիշի վստահությունը գիտակցաբար խաբելը կամ ընդունած պարտավորությունների ճչացող խախտումը
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։