Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ուխտել

վանկեր՝ ուխ•տել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Արմատ՝ ուխտ, վերջածանց՝ -ել:

Բայ

  1. ուխտով որևէ բան ստանձնել, ուխտ անել, երդվել մի բան կատարելու ◆ Խաչի և ավետարանի վրա հանդիսավոր երդում տվեցին և ուխտեցին հավատարիմ մնալ հայրենիքի ազատության գործին։ (Րաֆֆի)
  2. որևէ ցանկության՝ փափագի կատարմանը ձգտելով՝ մի բան խոստանալ, որևէ բան խոստանալ իղձը ի կատար ածվելու համար (սովորաբար՝ սրբերին ուխտի գնալիս) ◆ Ծերունիները ուխտեցին, որ եթե արու զավակ ունենան՝ ուխտին նվիրեն։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
  3. (փխբ․) նվիրագործել, սրբազան պարտականություն՝ պարտավորություն դարձնել
  4. վճռել, անխախտելի վճիռ ընդունել ◆ Միաբանները ուխտել են կողոպտելու թե՛ վանքը, թե՛ ուխտավորներին։ (Վահրամ Փափազյան)
  5. խնդրել, աղերսել ◆ Դուք, տիկին Թարլան, ուխտեցեք Աղքիլիսային մի բան Սալբիի համար։ (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. երդվել, ուխտադրել, ուխտ անել, ուխտ դնել, ուխտ կապել, երդում ուտել, երդում տալ
  2. խոստանալ
  3. տե՛ս դաշնադրել
  4. (փխբ․) նվիրագործել
  5. տե՛ս վճռել, որոշել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել