Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ունայն

վանկեր՝ ու•նայն 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *eu-nā- (+-յն) *eu- «պակասել, դատարկ» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն ūnā- «պակասել», հունարեն εύνις «զուրկ, զրկված», լատիներեն vanus «դատարկ, ունայն»։

Ածական

  1. դատարկ, սնոտի, անարժեք, սին ◆ Ունայն հույս։ ◆ Բոլոր երեսփոխաններն հրավիրված են, ինչպես սովորություն է, ներկա գտնվիլ, ունայն խոսքեր ընել և իրենց ազգասիրական պարտքը կատարել։ Հակոբ Պարոնյան ◆ Ավելի լավ կլիներ այդ ունայն քարոզների տեղ դու երգես մի երգ։ (Րաֆֆի)
  2. անարժեք, ապարդյուն, անիմաստ ◆ Ընկե՛ր, լար չունեմ ունայն սիրերգի։ (Շուշանիկ Կուրղինյան)
  3. անօգուտ, աննպատակ ◆ Անցնում էր ոսկյա ամառը, անցնում էր ունայն ինձ համար։ (Վահան Թոթովենց) ◆ Բայց ճգնում եմ դեռ, աշխատում ունայն, Ուզում եմ հիշել թե ինչ բան էր այն։ Հովհաննես Թումանյան
  4. անհիմն, ցնորական, անիրական ◆ Դուք լցրիք իմ գլուխը ունայն, վերացական ցնորքներով։ (Րաֆֆի) ◆ Առանց ընդհանուր միության լեզվի՝ ունայն երազ է հասարակաց ազգի առաջ գնալը։ (Դասագիրք)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. դատարկ, սին, սնոտի, սնամեջ, ընդունայն, փուչ, պարապ (արևմտհ․), դատարկ
  2. տե՛ս անարժեք, անիմաստ
  3. տե՛ս անօգուտ, աննպատակ
  4. տե՛ս անհիմն

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել