ունայն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [uˈnɑjn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ունայն
վանկեր՝ ու•նայն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *eu-nā- (+-յն) *eu- «պակասել, դատարկ» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն ūnā- «պակասել», հունարեն εύνις «զուրկ, զրկված», լատիներեն vanus «դատարկ, ունայն»։
Ածական
- դատարկ, սնոտի, անարժեք, սին ◆ Ունայն հույս։ ◆ Բոլոր երեսփոխաններն հրավիրված են, ինչպես սովորություն է, ներկա գտնվիլ, ունայն խոսքեր ընել և իրենց ազգասիրական պարտքը կատարել։ Հակոբ Պարոնյան ◆ Ավելի լավ կլիներ այդ ունայն քարոզների տեղ դու երգես մի երգ։ (Րաֆֆի)
- անարժեք, ապարդյուն, անիմաստ ◆ Ընկե՛ր, լար չունեմ ունայն սիրերգի։ (Շուշանիկ Կուրղինյան)
- անօգուտ, աննպատակ ◆ Անցնում էր ոսկյա ամառը, անցնում էր ունայն ինձ համար։ (Վահան Թոթովենց) ◆ Բայց ճգնում եմ դեռ, աշխատում ունայն, Ուզում եմ հիշել թե ինչ բան էր այն։ Հովհաննես Թումանյան
- անհիմն, ցնորական, անիրական ◆ Դուք լցրիք իմ գլուխը ունայն, վերացական ցնորքներով։ (Րաֆֆի) ◆ Առանց ընդհանուր միության լեզվի՝ ունայն երազ է հասարակաց ազգի առաջ գնալը։ (Դասագիրք)
Հոմանիշներ
խմբագրել- դատարկ, սին, սնոտի, սնամեջ, ընդունայն, փուչ, պարապ (արևմտհ․), դատարկ
- տե՛ս անարժեք, անիմաստ
- տե՛ս անօգուտ, աննպատակ
- տե՛ս անհիմն
Արտահայտություններ
խմբագրելԹարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։