ուրույն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [uˈɾujn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ուրոյն

վանկեր՝ ու•րույն 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *or-o- (*or-o-en-) «խախուտ, նոսր, հեռու կանգնած, իրարից հեռանալ» արմատից, որից նաև որոշ. հմմտ. հունարեն ερήμος «լքված, զատ, առանձին», լիտվերեն irti «քայքայվել, պատռվել»։

Ածական

1. յուրահատուկ, ինքնահատուկ
2. առանձնահատուկ, առանձնակի
3. զատ, առանձին, մեկուսացած

Հոմանիշներ

1. յուրահատուկ, ինքնահատուկ
2. առանձնահատուկ, մասնահատուկ, առանձնակի
3. առանձին, զատ, տարբեր, ջոկ (ժղ․)
4. բնորոշ, տիպիկ, տիպական

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ особенный (ru) ‎(osobennyj), особый (ru) ‎(osobyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։