Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ պարապ
վանկեր՝ պա•րապ
Թերևս փոխառություն իրանական աղբյուրից, բայց բուն աղբյուրը հավաստված չէ։
Ածական
- ոչնչով չզբաղվող, օգտակար աշխատանք չկատարող, անգործ ◆ Պարապ մարդ։ Պարապ հացակեր։
- տվյալ պահին չզբաղված, զբաղմունքից ազատ ◆ Պարապ ե՞ս, վեր կաց խաղանք։
- չզբաղեցրած, չգրաված, ազատ ◆ Պարապ տեղ՝ օթյակ։
- դատարկ ◆ Պարապ անոթ։
- սին, ունայն ◆ Պարապ երևակայություն՝ խոսք։
- անօգուտ, ավելորդ, ոչ պիտանի։ ◆ Պարապ բաներով ես զբաղվում։
Գոյական
- դատարկություն
-
- անգործ, անբան, անաշխատ, պարապորդ, պարապ-սարապ (ժղ․), (հնց․), դատարկանձն, ընդունայնագործ, վիլ (գվռ․)
- անզբաղ, ձեռնածալ (հզվդ․)
- ազատ, թափուր
- դատարկ, սնամեջ, փուչ, դատարկամեջ, սին, ունայն, ընդունայն, դափ-դատարկ, (ժղ․) մեջը փուչ
- տե՛ս սին, ունայն
- անօգուտ, ավելորդ
- դատարկություն, պարապություն, ունայնություն, նանրություն, ընդունայնություն, սնոտիություն, սինություն, թափուրություն
-
-
| առանց զբաղմունքի (մակբայ)
|
|
|
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
