պարտական

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [pɑɾtɑˈkɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ պարտական

վանկեր՝ պար•տա•կան 

Ածական

1. որևէ մեկի բարերարությունից իրեն պարտավորված զգացող, պարտավորված
2. որևէ մեկի լավությանը, բարերարությանը չփոխհատուցած, երախտապարտ մնացած
3. (հնց․) պարտք ունեցող
4. (հնց․) մեղապարտ

Գոյական

1. (հնց․) պարտապան

Հոմանիշներ

1. երախտապարտ, շնորհապարտ, բարիացապարտ
2. պարտապան, պարտավոր

Արտահայտություններ

1. պարտական լինել
   1. մեկի մի բանի շնորհիվ որևէ բն ձեռք բերել, որևէ բանի հասնել
   2. պարտավոր լինել
2. պարտական մնալ (հնց․) - երդվեցնելու՝ երդումով պարտավորեցնելու բանաձև՝ աստծու պատժին ենթակա լինել նշանակությամբ

Բաղադրյալ բառեր
պարտականություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ признательный (ru) ‎(priznatelʹnyj), благодарный (ru) ‎(blagodarnyj), обязанный (ru) ‎(objazannyj), ответственный (ru) ‎(otvetstvennyj), виновный (ru) ‎(vinovnyj), дольжник (ru) ‎(dolʹžnik) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։