պինչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pint͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ պինչ
վանկեր՝ պինչ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԹերևս փնչել (-ալ) բայի հետ միասին բնաձայնական կազմություն, որ համաբանությամբ ստացել է երկակի -ուի վերջավորությունը և այս ձևով փոխառվել վրացերենում՝ pinčwi: Բեյլին համարում է իրանական փոխառություն. հմմտ. օսերեն fynj, finj «քիթ, ծայր», որ սակայն, Աբաևը ավելի մոտ է համարում կովկասյան աղբյուրներին։
Գոյական
- (բրբ․) քիթ, քթանցք ◆ Իր սուր դնչով, թուխլիկ պնչով դուրս եկավ էն ոչ ու փուչը: Հովհաննես Թումանյան ◆ Ասաց ուստան, ծխի քուլաները պնչերից առատորեն հանելով: (Ակսել Բակունց)
- դունչ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- պնչից ընկած լինել, պնչից ընկած`թռած - շատ նման լինել ◆ Երեխան ոնց որ պնչիցդ ընկած լինի: Հովհաննես Թումանյան
- պինչը մտնել (մեկի) - 1) մեկին շատ մոտիկ կանգնել, քիթը մտնել. 2) հաճոյախոսություններով՝ քծնանքով մեկի հետ մտերմանալ՝ մեկի սիրալիությանն արժանանալու ձգտել
- պինչը վեր քաշել - արհամարել, բանի տեղ չդնել
- պինչը քամի մտնել - 1) ցնորական բաների ետևից ընկնել. 2) գժվել, խենթանալ
- պինչը թռած - արտաքինով իրար շատ նման
- պինչից հանել - քթից հանել, չթողնել որ վայելի, չարաչար վնաս տալ
- պինչը սատանա մտնել - գժվել, խենթանալ ◆ Ի՞նչ սատանա մտավ պինչը: (Րաֆֆի)
- պինչը բռնես հոգին կտա - շատ հյուծված է, հալումաշ է եղել
- պնչերից մուխ դուրս գալ - խիստ տառապել, շատ տանջվել
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։