Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ պոռոտախօս
վանկեր՝ պո•ռո•տա•խոս
պոռոտ + ա + խոս
Գոյական
- ինքնահավան՝ ինքնագոհ կերպով խոսող՝ ճառող մարդ
- վերամբարձ՝ փքուն լեզվով խոսող (գրող), ճոռոմախոս
- մեծախոս, մեծ-մեծ բրդող, հոխորտացող, պարծենկոտ ոճով խոսող
Ածական
- մեծ-մեծ խոսող, հոխորտացող, դատարկախոս, պարծենկոտ ◆ Բայց էֆենդին որքան պոռոտախոս էր, որքան պարծենկոտ էր և որքան փքված սպառնալիքներ կարդալ գիտեր, այնքան էլ աղվեսի նման երկչոտ էր։ (Րաֆֆի)
- պոռոտախոսություն պարունակող
- պոռոտաբան, պոռոտ, մեծաբան, մեծախոս, մեծախոսիկ, մեծաբերան, սնապարծ, հոխորտախոս, հոխորտաբան, պանծաբան, (հնց․)՝ խրոխտապանծ, կոկոզաբան, կոկոզ, ընդոստ(ն)ախոս, հպարտաբան, բարձրաբան, պոռոքաբան, (գվռ․)՝ ռեխահարուստ, շոլոֆիկ, ջոջո, մեծ-մեծ բրդող
- ճոռոմախոս, ճոռոմաբան, ճամարտակ, շաղակրատ, ճամարտակախոս, դատարկաբան, դատարկախոս, ֆանֆարոն (գրք․), լեզվագար, դատարկ կարաս, դատարկ տակառ (փխբ․), ճոռթած (պատռած) բերան (գվռ․)
-
-
| Ի արտաքին հոլովում
|
|
|
Եզակի թիվ |
Հոգնակի թիվ
|
| Ուղղ. |
պոռոտախոս(ը) |
պոռոտախոսներ(ը)
|
| Սեռ. |
պոռոտախոսի |
պոռոտախոսների
|
| Տր. |
պոռոտախոսին |
պոռոտախոսներին
|
| Հայց. |
պոռոտախոսի(ն) |
պոռոտախոսների(ն)
|
| Բաց. |
պոռոտախոսից |
պոռոտախոսներից
|
| Գործ. |
պոռոտախոսով |
պոռոտախոսներով
|
| Ներգ. |
(պոռոտախոսում) |
(պոռոտախոսներում)
|
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
