Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պ(ը)•տեղ

Սեբաստիա, Խոտուրջուր, Մուշ, Կեսարիա, Դերսիմ, Վան՝ մատի ծայրի փափուկ մասը, պճեղ
շատ քիչ, մի պտղունց
Խոտուրջուր՝ ձեռագիր, գիր ◆ Ձեր տղեն լավ պտեղ ունի։ (Յուշամատեան Խոտորջրի)
Սեբաստիա՝ սուրբ հաղորդություն, որը քահանան տալիս է պտեղի ծայրով
Սեբաստիա՝ ցուցամատի և բթամատի մեջտեղը, որտեղից անցնում է բուրդը, որը պիտի մանվի ◆ Պտեղտ բարակ թող տուր, օր թելը բարակ էլլե։ (Կարապետ Գաբիկյան)
Սեբաստիա՝ երկու ջրաղացաքարերի (տակի և վրայի) եզերրից սկսած 10-15 սմ-ի վրա իրար շփելու գոգավորված տեղը
Սեբաստիա՝ խաղողի պտուղը
Վան, Պապեն՝ ծառի ցցվածք
Վան, Պապեն՝ սայլի անիվները ամրացնող մաս
Վան՝ ոտքի բթամատի ծայրը
Վան՝ կճղակ
Վան՝ փոքրիկ ցից, որ ամրացված է գութանի խարազանի վերի ծայրին, որի վրա ամոլվարը հենվում է ոտքով
Վան, Շատախ՝ վեգի ոռքի կողմը

քահաննու պտեղին չհասնիմ Սեբաստիա՝ - (երդում) սուրբ հաղորդության արժանի չլինեմ, եթե ...

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։