ջերմեռանդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɛɾmɛˈrɑnd]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ջեր•մե•ռանդ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- ջերմեռանդություն ցուցաբերող, ջերմեռանդությամբ լցված, շատ եռանդուն, փութաջան, որևէ գործի՝ գաղափարի նկատմամբ արտակարգ նվիրվածություն ցուցաբերող՝ ունեցող ◆ Ջերմեռանդ պրոպագանդիա։ ◆ Օվակիմը Թաղիադյանցի գրավոր աշխատությունների ջերմեռանդ տարածողն էր։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ -Լևոնը արդար է, - ջերմեռանդ նկատեց Շմավոնը։ (Նաիրի Զարյան)
- կրքոտ, խանդավառ, բուռն կերպով վերաբերվող ◆ Առաջադիմության ջերմեռանդ պաշտպան՝ հովանավոր՝ մարտիկ։
- ջերմեռանդությամբ կատարված՝ կատարվող ◆ Ջերմեռանդ աշխատանք՝ գործունեություն։
- հոգու ջերմություն արտահայտող՝ պարունակող, սրտագին ◆ Եվ դրոշմեց անոնց վրա ջերմեռանդ համբույր մը։ (Արփիար Արփիարյան)
- բարեպաշտ, կրոնական երկյուղածությամբ ու անվերապահ հավատով լցված ◆ Ջերմեռանդ հավատացյալ։ ◆ Պաս չենք էնտեղ մենք ուտում Ու ջերմեռանդ աղոթում։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Միևնույն բնավորությունն ուներ ու նրա կինը, պառավ Մարթան, ջերմեռանդ և կրոնամոլ կնամարդը։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ խմբագրել
- եռանդուն, եռանդոտ, կրքոտ, փութեռանդ, փութաջան, սրտեռանդ
- (կրոն․) բարեպաշտ, մոլեռանդ, հավատամոլ, պաշտամոլ, աղոթամոլ, կրոնամոլ, դավանամոլ, աղոթաջան, մեծահավատ (հզվդ․)
- տե՛ս կրքոտ, բուռն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։