ջոխի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɔˈχi]
վանկեր՝ ջո•խի
- Արարատյան, Թբիլիսի՝ ծառից կտրած դալար ճյուղ, ճիպոտ◆ Վեր կոխեցին ջոխով ծեծեցին։ Սահակ Ամատունի
- Թբիլիսի՝ բիր, գավազան, ձեռնափայտ ◆ Էս ջոխին էլ միթամ իմ թուրն է։ (Գարեգին Սևունց)
Արտահայտություններ
խմբագրել- անշուն գիղ է գըթի, առանց ջոխի ման է գալի, Թբիլիսի՝ տե՛ս * անշուն գյուղ է մտել, անփետ ման է գալիս (շուն բառի տակ)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։