ջութակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒuˈtʰɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ջութակ
վանկեր՝ ջու•թակ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ծագումն անհայտ է։
Գոյական
- կնտնտոցավոր քառալար երաժշտական գործիք
- (փխբ․) քաղցր՝ հաճելի ձայն հանող հաճելիորեն հնչող երևույթ ◆ Անձրևին տակ այս ջութակ, անձրևին մեջ թել-թել։ (Մարտիրոս Վեսպեր)
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
- ջութակ չալել (գվռ․) - լաց լինել
- առաջին ջութակ կամ առաջին ջութակ նվագող - առաջնակարգ տեղը գրավող, որևէ գործի մեջ ամենաազդեցիկ՝ ամենահեղինակավոր մարդը
- առաջին ջութակ նվագել
- (երժշտ․) նվագախմբի մեջ առաջին ջութակի պարտիան կատարել՝ նվագել
- (փխբ․) ամենաազդեցիկը՝ ամենահեղինակավոր լինել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ջութակ(ը) | ջութակներ(ը) |
| Սեռ. | ջութակի | ջութակների |
| Տր. | ջութակի(ն) | ջութակների(ն) |
| Հայց. | ջութակ(ը) | ջութակներ(ը) |
| Բաց. | ջութակից | ջութակներից |
| Գործ. | ջութակով | ջութակներով |
| Ներգ. | ջութակում | ջութակներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։