սահանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɑhɑŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ սա•հանք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- թեք մակերևույթով դեպի ցած ընթացող ջրի սրընթաց հոսանք
- առհասարակ՝ ջրի արագընթաց հոսանք և ջրապտույտներ, հորձանուտ, հորձանահոս ջուր
- գետի այն տեղը, որտեղ այդպիսի հոսանք կա
- (փխբ․) ընթացք, անկասելի շարժում ◆ Մեր ապրած պահն է անստույգ, և վաղահաս դեպի մահվան գիրկը սահանք մը է կյանքը մեր։ ◆ ԱՍ
- (փխբ․) ընթացքի հուն՝ ուղի՝ ճանապարհ ◆ Նորոգված ու նոր դպրության մի սահանք է եղել աշխարհում, և գուցե երբևէ կհիշես, որ այդ նոր սահանքում նաև մի Սահյան է եղել աշխարհում։ Համո Սահյան
- (փխբ․) ծփանք, ելևէջում ◆ Աանաորակ ծիծերուդ սահանքին տակ սիրուն ցայտքը չկար այդ գիշեր ցայգազվարթ կիրքերուն։
- (փխբ․) դայլայլ, գեղգեղանք, տարածվող հնչյունների շղթա ◆ Ոլորտում մի արտույտ էր բացել սահանքն իր ձայնի:(Արփիար Արփիարյան)
- (փխբ․) իրար հաջորդող պատկերների շարք ◆ Անհաշիվ բաշխող, երազներու սահանք: Սիամանթո
- (փխբ․) թափվող՝ շարժվող՝ հոսող հեղուկի մեծ քանակություն, հեղեղ, ծով ◆ Հեռավոր դահլիճներ արյունի սահանքը բացեր են։
- նույնն է՝ սահանաքար
Հոմանիշներ խմբագրել
- հորձանք, ջրսահանք, ջրթափ, քար(ա)վեժ
- հորձանուտ, ջրապտույտ
- տե՛ս ընթացք
- տե՛ս ծփանք, ելևէջում
- տե՛ս հեղեղ
- տե՛ս սահանաքար
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։