սարսուռ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɑɾˈsur]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ սար•սուռ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- բուռն հուզմունքից՝ երկյուղից և այլնից առաջացող մարմնի դող, դողդողանք
- մահվան տագնապի ցնցում՝ դող
- ցրտից առաջացող դող՝ ցնցում
- երկյուղ, սարսափ ◆ Գոռում էր մարտը, բերում էր սարսուռ: (Րաֆֆի)
- (փխբ․) ձայնի ելևէջ՝ թրթիռ ◆ Թող հայ հովիվն… իր սրինգն սարսուռներովը իր հլու հոտը հմայե։ Սիամանթո
- (փխբ․) վետվետանք, ծփանք ◆ Կդիտեր լճին մեղմ սարսուռները:
- (փխբ․) սարսռեցնող բան ◆ Փչում է սուր սարսուռ, սառը մի քամի։ Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ
խմբագրել- դող, դողդողանք, փշաքաղություն, մարմնասարսուռ, (գվռ․) սրսուն, սրսփուք, սռսռուք, զրզդնոց (հզվդ․)
- դող, ցնցում
- տե՛ս երկյուղ, սարսափ
- տե՛ս ծփանք, վետվետանք
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։