Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ սար•սուռ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. բուռն հուզմունքից՝ երկյուղից և այլնից առաջացող մարմնի դող, դողդողանք
  2. մահվան տագնապի ցնցում՝ դող
  3. ցրտից առաջացող դող՝ ցնցում
  4. երկյուղ, սարսափ ◆ Գոռում էր մարտը, բերում էր սարսուռ: (Րաֆֆի)
  5. (փխբ․) ձայնի ելևէջ՝ թրթիռ ◆ Թող հայ հովիվն… իր սրինգն սարսուռներովը իր հլու հոտը հմայե։ Սիամանթո
  6. (փխբ․) վետվետանք, ծփանք ◆ Կդիտեր լճին մեղմ սարսուռները:
  7. (փխբ․) սարսռեցնող բան ◆ Փչում է սուր սարսուռ, սառը մի քամի։ Եղիշե Չարենց

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. դող, դողդողանք, փշաքաղություն, մարմնասարսուռ, (գվռ․) սրսուն, սրսփուք, սռսռուք, զրզդնոց (հզվդ․)
  2. դող, ցնցում
  3. տե՛ս երկյուղ, սարսափ
  4. տե՛ս ծփանք, վետվետանք

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել