սիգապանծ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [siɡɑˈpɑnt͡s]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ սի•գա•պանծ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- սեգ ու պանծալի, սիգաբար պանծալի, վեհորեն գեղեցիկ ու վայելչակազմ ◆ սիգապանծ պարանոց՝ նժույգ
- վեհություն ու վայելչություն արտահայտող սիգապանծ ◆ սիգապանծ կեցվածք՝ քայլվածք
- փառահեղ, վեհապանծ, հոյակապ ◆ սիգապանծ լեռներ
- վեհորեն հպարտ, իր գեղեցկությամբ՝ արժանիքներով և այլնով հպարտ ◆ Սիգապանծ մարզիկ՝ իշխանուհի
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս հպարտ, խրոխտ
- տե՛ս վեհապանծ, փառահեղ
- տե՛ս բարձրուղեշ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։