սիրել
Հայերեն
Արտասանություն
ՄՀԱ: [sirel]
վանկեր՝ սի.րել
Բայ
- մեկի՝ մի բանի նկատմամբ խորին կապվածություն զգալ, նվիրվածությամբ կապված լինել մեկին՝ մի բանի ◆ Ծնողներին՝ հայրենիքը սիրել:
- հակառակ սեռին պատկանող անհատի նկատմամբ սեր տածել՝ զգալ ◆ Դա նույն աղջիկն էր, որին սիրում էր պատանի Հուսիկը։ (Րաֆֆի)
- որևէ մեկի նկատմամբ մտերմական՝ բարեկամական ջերմ զգացմունք տածել, համակրել, հարազատ զգալ ◆ Նա շատ է սիրում իրուսանողներին։
- բուռն հետաքրքրություն՝ սեր ունենալ մի բանի նկատմամբ ◆ Արվեստը՝ երաժշտությունը սիրել:
- որևէ բանի անհրաժեշտություն զգալ, որևէ բան որպես բնական պահանջ ունենալ ◆ Հիմա ձուկը սիրում է ծանծաղ ափ։ (Ակսել Բակունց)
- համերաշխորեն իրար վերաբերվել, սիրով ու հարգանքով վերաբերվել ◆ Դասակի զինվորները սիրում էին իրար։
- հավանել, ախորժել ◆ Ես այնքան սիրեցի ձեր ծնողաց առաջարկությունը։ (Մուրացան)
- գնահատել, արժեքը՝ արժանիքն իմանալ ◆ Նա որ սառն մարմարիոնից ստեղծագործում է գեղեցկության տիպարներ, ինքը չի կարող չսիրել գեղեցկությունը։ (Րաֆֆի)
Խոնարհում
խմբագրել| Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Հոմանիշներ
խմբագրել- հարգելի, համակրելի, ըղձալի, տենչալի, ցանկալի, սիրասուն, թանկագին, հոգեհատոր, հոգեհարազատ, ջան
Արտահայտություններ
խմբագրել- մեկի՝ մի բանի նկատմամբ խորին կապվածություն զգալ, նվիրվածությանբ կապված լինել մեկին՝ մի բանին
- հակառակ սեռի անհատի նկատմամբ սեր տածել
- որևէ մեկի նկատմամբ մտաերմական՝ բարեկամական ջերմ զգացմունք տածել, համակրել, հարազատ մնալ
- համերաշխորեն իրար վերաբերվել, սիով ու հարգանքով իրար վերաբերվել
| Թարգմանություններ | |
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։