որևէ միջոցով մեկին կյանքից զրկել, մեռցնել ◆Դու առուտու՞ր եկաս անես, թե՞ իր շեմքում մարդ սպանես:Հովհաննես Թումանյան
մահ պատճառել, մահացնել ◆Ոչ գնդակը մեզ սպանեց, ոչ էլ կսպանե հոգնությունը։Եղիշե Չարենց
(փխբ․) կործանել, ոչնչացնել, վերացնել ◆Թագավորությունը սպանեցին, այժմ պետք Է սպանեն ազգությունը, կրոնը։(Րաֆֆի)
(փխբ․) տանջել, տառապանք պատճառել, չարչարել ◆Սպանում ես ինձ քո քմահաճ խաղերով ու նազանքով անմեկին։
(փխբ․) քաղցով՝ ծարավով և այլն տանջել ◆-Որտե՞ղ էիր է՛, որ էսօր ինձ քաղցած սպանեցիր, որ մեռնեի՝ հետո…Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) ծանր՝ կործանիչ ազդեցություն ունենալ ◆Հաշիշամոլությունն սպանում է երիտասարդությանը ԱՄՆ-ի շատ քաղաքներում։
(փխբ․) գարշանք պատճառել, շատ ծանր՝ անտանելի կերպով ազդել ◆Ա՜խ այս բաղնիսի հոտն ինձ սպանեց՚:(Շիրվանզադե)
(փխբ․) փարատել, ցրել, չքացնել ◆Մեն մի գռույթը ձիուդ հոգիիս մեջ կսպանե երկյուղի տրոփ մը անգութ։(Դանիել Վարուժան)
(փխբ․) իր բնույթից՝ էությունից՝ կարևոր հատկանիշից զրկել, աղճատել, աղավաղել ◆Հայ ժողովրդի հոգին չեն սպանել ոչ ահեղ արհավիրքները, ոչ դարավոր ստրկության լուծը։(Վահան Տերյան)
(փխբ․) շատ ձանձրացնել՝ հոգնեցնել, զահլա տանել ◆-Դե սպանեցիր, էլի՛ …բա՛ն ասա, բան լսենք։(Ակսել Բակունց)
(փխբ․) խեղդել, մեծ ճիգով հաղթահարել՝ մեռցնել ◆Նա ցանկանում Էր սպանել այդ զգացմունքը։
(փխբ․) վատնել, անօգուտ՝ ապարդյուն բանի վրա սպառել (առավելապես՝ ժամանակ ցույց տվող բառերի հետ) ◆Նա խելահեղ կերպով երիտասարդությունն սպանեց: (Ն. Նեկրասով)
(փխբ․) վերացնել ◆Գիտությունը մարդու մեջ սպանում է վայրենի ինստինկտները։(Շիրվանզադե)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
