որևէ միջոցով մեկին կյանքից զրկել, մեռցնել ◆ Դու առուտու՞ր եկաս անես, թե՞ իր շեմքում մարդ սպանես:Հովհաննես Թումանյան
մահ պատճառել, մահացնել ◆ Ոչ գնդակը մեզ սպանեց, ոչ էլ կսպանե հոգնությունը։Եղիշե Չարենց
(փխբ․) կործանել, ոչնչացնել, վերացնել ◆ Թագավորությունը սպանեցին, այժմ պետք Է սպանեն ազգությունը, կրոնը։(Րաֆֆի)
(փխբ․) տանջել, տառապանք պատճառել, չարչարել ◆ Սպանում ես ինձ քո քմահաճ խաղերով ու նազանքով անմեկին։
(փխբ․) քաղցով՝ ծարավով և այլն տանջել ◆ -Որտե՞ղ էիր է՛, որ էսօր ինձ քաղցած սպանեցիր, որ մեռնեի՝ հետո…Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) ծանր՝ կործանիչ ազդեցություն ունենալ ◆ Հաշիշամոլությունն սպանում է երիտասարդությանը ԱՄՆ-ի շատ քաղաքներում։
(փխբ․) գարշանք պատճառել, շատ ծանր՝ անտանելի կերպով ազդել ◆ Ա՜խ այս բաղնիսի հոտն ինձ սպանեց՚:(Շիրվանզադե)
(փխբ․) փարատել, ցրել, չքացնել ◆ Մեն մի գռույթը ձիուդ հոգիիս մեջ կսպանե երկյուղի տրոփ մը անգութ։(Դանիել Վարուժան)
(փխբ․) իր բնույթից՝ էությունից՝ կարևոր հատկանիշից զրկել, աղճատել, աղավաղել ◆ Հայ ժողովրդի հոգին չեն սպանել ոչ ահեղ արհավիրքները, ոչ դարավոր ստրկության լուծը։(Վահան Տերյան)
(փխբ․) շատ ձանձրացնել՝ հոգնեցնել, զահլա տանել ◆ -Դե սպանեցիր, էլի՛ …բա՛ն ասա, բան լսենք։(Ակսել Բակունց)
(փխբ․) խեղդել, մեծ ճիգով հաղթահարել՝ մեռցնել ◆ Նա ցանկանում Էր սպանել այդ զգացմունքը։
(փխբ․) վատնել, անօգուտ՝ ապարդյուն բանի վրա սպառել (առավելապես՝ ժամանակ ցույց տվող բառերի հետ) ◆ Նա խելահեղ կերպով երիտասարդությունն սպանեց: (Ն. Նեկրասով)
(փխբ․) վերացնել ◆ Գիտությունը մարդու մեջ սպանում է վայրենի ինստինկտները։(Շիրվանզադե)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
