վերացնել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɛɾɑt͡sʰˈnɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ վե•րաց•նել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- վերջ տալ, գոյություն ունենալուց դադարեցնել ◆ Վերացնել թերությունները՝ հափշտակումները։
- լուծարել, լուծարքի ենթարկել ◆ Վերացնել մասնավոր սեփականությունը՝ մասնավոր ձեռնարկությունները
- տապալել, կործանել, խորտակել ◆ Հեղափոխությունը վերացրեց հին կարգերը։
- (փխբ․) մեջտեղից վերցնել, սպանել, ոչնչացնել ◆ Այդ հրամանի իմաստն այն էր, որ, Ժիրոյին էլ հարկավոր է վերացնել այնպես ինչպես և Վեյգանին։ (Ա. Պոլտորակ)
- (հզվդ․) վերացարկել
- (պշտն․) փոփոխել, փոխել, չեղյալ համարել՝ հայտարարել ◆ Վճիռը՝ կարգադրությունը վերացնել:
- (փխբ․) վանել, ցրել, փարատել ◆ Հոգսը՝ կասկածները վերացնել:
- (փխբ․) հեռացնել, հանել (գործից, պաշտոնից և այլնից) ◆ Նրան վերացնես՝ մի ուրիշը կգա։ (Նաիրի Զարյան)
- (փխբ․) բարձրացնել, վեհացնել ◆ Վեհացնում է ու վերացնում իմ հոգին տիեզերքի խոր մեղեդին ու մրմունջը ամենուր Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- ոչնչացնել, ջնջել, բնաջնջել (փխբ․), բառնալ (հին), բնաջինջ անել, արմատախիլ անել, վերջ տալ, իզոթոզը կորցնել (գվռ․)
- լուծարել, խափանել
- տե՛ս տապալել
- փոփոխել, փոխել
- տե՛ս վանել, ցրել, փարատել
- տե՛ս հեռացնել
- տե՛ս սպանել
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։