սրմա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɾmɑ]
վանկեր՝ ս(ը)ր•մա
- Արարատյան, Սեբաստիա, Խոտուրջուր, Արաբկիր, Մուշ, Վան, Մոկս, Թբիլիսի, Ակն, Հավարիկ՝ ոսկեթել, արծաթաթել, ոսկեգույն կամ արծաթագույն թել ◆ Անկեց ես քու մազերդ ըսեմ, որ սրմայի թել կ՛ըլմանի ։ ◆ Ախչի, նազերով, քալաշ ծամերով, ծամերտ իստըկեմ սրմա թելերով։ (Հրաչյա Աճառյան)
- ոսկեթելով ասեղնագործած ժապավեն, երիզ ◆ Աղջի, արի, սրմա կարեմ, սըրմիդ վրա ոսկի շարեմ։
- ոսկեթելով ասեղնագործած ◆ Սոլերն էր սըրմա, արևն էր կարմիր Ահ ◆ Սըրմա քամար պիրեր է, պարակ մեջքիս խամար ի։ Ահ
- (փխբ․) ոսկեծամ, ոսկեգիսակ, ոսկեթելի նման ◆ Ռըհան եմ ցանե խոտերով, էրթամ քյաղեմ շող մատներով։ ◆ Սըրմա ծամից մազմը քյաշեմ, ծաղիկ քյաղեմ, ծաղիկ քյաղեմ դաստա կապեմ։ ԱՍՏ ◆ Առավոտուն հետ խազերուն մայիլ եմ սըռմա մազերուդ։
- Խոտուրջուր՝ ոսկեզօծ շերտ
- Թբիլիսի, Սեբաստիա, Վան՝ զուտ արծաթ ◆ Իմ սիրմա էրծաթ ախպեր։ (Սայաթ-Նովա)
- Սեբաստիա, Վան՝ կանացւ հատուկ անուն
Արտահայտություններ խմբագրել
սրմա2 խմբագրել
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɾmɑ]
- տե՛ս սուրմա
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։