վախկոտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɑχˈkɔt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ վախ•կոտ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- վեհերոտ, ոչ համարձակ, անարի ◆ Կիրակոսը վախկոտ նապաստակ է, Մաթոսը մի կատաղած շուն է։ (Ղազարոս Աղայան)
- չնչին բանից երկյուղի մեջ ընկնող
- (փխբ․) վախի պատճառով ամեն կարգի ստորության ընդունակ, ստոր, տմարդի
- վախ արտահայտող՝ պարունակող ◆ Վախկոտ հայացք։
Հոմանիշներ խմբագրել
- երկչոտ, վեհերոտ, զարհուրկոտ (խիստ), անսիրտ, անարի, թուլամորթ, թուլասիրտ, մորթապաշտ, զարհուրիկ, անհամարձակ, երկյուղած, երկյուղամիտ, (փխբ․) կակղամորթ, շուշանլյարդ, կաթնալյարդ, անլեղի, (հզվդ․) վատասիրտ, ահոտ, վախկոտ, պակոտ, պակշոտ, կորովաբեկ, զանգիտակ, վատոգի, (գվռ․) վախլուկ, վախլան, վախլկոտ, վախլիկ, վախչուկ, վախվոր, վախվորիկ, վսվսան, վատսիրտ, վատարի, վեհերկոտ, սրտամեռ, վոթես, դըռալ, խրտուկ, փլիթ, (գռհկ․) ցռան, ցռոտ, քաքլան, ծտի լեղի, ճնճղուկի սիրտ, խելքին գերի, լեզուն կարճ, լխկած տանձ
- տե՛ս անհամարձակ
- տե՛ս ստոր, տմարդի
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։