վայելուչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɑjɛˈlut͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ վա•յե•լուչ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- ինչ որ վայել է, հարմար, լավ, պատշաճ, համապատասխան ◆ Վայելուչ վերաբերմունք՝ վարքագիծ։ ◆ Իր դիրքին վայելուչ պահվածք՝ կեցվածք։ ◆ Գրականության պահանջած բոլոր վայելուչ ձևերն ու հարգանքը մենք պահել ենք դեպի հեղինակը։
- հարմարավետ, պատշաճավոր ◆ Վայելուչ բնակարան։ ◆ Վայելուչ կահավորում։
- գեղեցիկ, գրավիչ, դուրեկան ◆ Վայելուչ զգեստ։ ◆ Հագուստը պարզ էր ու վայելուչ։
- կիրթ, բարեկիրթ, քաղաքավարի, հարգալից, պարկեշտ ◆ Վայելուչ չէ այդպես աղմկալի ծիծաղելը տիկինների ներկայությամբ։ ◆ Կ՛զգայի, որ վայելուչ չպիտի ըլլար կատակ ընել այս երիտասարդ սպասուհիին հետ։
- վայելչության՝ պատշաճության կանոններին համապատասխան վարվող՝ վերաբերվող, բարեբարո ◆ Վայելուչ երիտասարդ։
Հոմանիշներ
խմբագրել- պատշաճ, բարեպատշաճ, բարևայելուչ, վայելչական, կարգին, օրինավոր
- բարեբարո
- հարմար, բարեհարմար, պատշաճ, սազական համապատասխան (հնց․) անկավոր, ճահավոր
- գեղեցիկ, դուրեկան, բարետես, վայելչատես, կոկլիկ, կոկիկ
- տե՛ս պարկեշտ
- քաղաքավարի, բարեկիրթ, հարգալից, վայելչավոր, վայելչավարի
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։