վարձկան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɑɾd͡zˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ վարձ•կան
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- վարձով աշխատող, վարձու
Ածական
- վարձով վերցրած, վարձած
- (փխբ․) վարձով` որոշակի վարձատրությամբ մեկի կամակատարը դարձած, մեկի` մի բանի շահերին ստրկորեն ծառայող, ծախու ◆ Կապիտալիզմի վարձկաններ
- (պաշտանվ․) անձինք՝ գերազանցապես օտարերկրացիներ, որոնց պետությունը դրամական վարձատրության դիմաց ընդունում է զինծառայության
Հոմանիշներ
խմբագրել- վարձվոր, ստնավոր (հնց․) (որևէ բանի համար վարձված մարդ)
- վարձու (վարձով աշխատող)
- ծախու (վարձատրությամբ մեկին ծառայող)
- տե'ս վարձակ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։