վարպետ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɑɾˈpɛt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ վար•պետ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- որևէ արհեստի մեջ մասնագիտացված մարդ, արհեստավոր
- իր արհեստի կամ մասնագիտության մեջ մեծ հմտություն՝ տաղանդ ցուցաբերած մարդ
- որևէ գործով զբաղվող որակյալ մասնագիտացած բանվոր ◆ Մոնտաժային վարչության վարպետ: ◆ Առաջին կարգի վարպետ:
- արտադրամասի՝ հերթափոխի և այլն վարչական ու տեխնիկական ղեկավարությունն իրագործող անձ՝ պաշտոնյա ◆ Հերթափոխի արտադրամասի վարպետ:
- առաջնակարգ մարզիկներին ու շախմատիստներին շնորհվող կոչում , ինչպես և այդ կոչմանն արժանացած անձը
- (փխբ․) արվեստի բնագավառում մեծամեծ վաստակներ ունեցող և հանրահռչակ գործիչ ◆ Այժմ Մարտիրոս Սարյանին այլևս անուն ազգանունով չեն հիշում, այլևս պարզապես՝ «վարպետ»:
- (հնց․) տնային ուսուցիչ
- (արևմտհ․) պետ, առաջնորդ, հրամանատար ◆ Գետնհարկին մեջ գաղտնի ոստիկանները ծխամորճը բերաննին … իրենց վարպետին հրամանին կսպասեին։ (Ալեքսանդր Պուշկին)
- իր գործին հմուտ
- վարպետությամբ կատարված՝ արված՝ սարքված◆ Վարպետ աշխատանք։
- հնարագետ, ճարպիկ
Հոմանիշներ խմբագրել
- մասնագետ, արհեստավոր, ուստա (ժղ․)
- մաեստրո
- (արևմտհ․) պետ
- (նորբ․) հմուտ, ճարտար, ներհմուտ, հնարագետ, ճարտարաձեռն, ճարտարահմուտ, կարող
- տե՛ս ճարպիկ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։