վերդի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vɛɾˈdi]
վանկեր՝ վեր•դի
- Խարբերդ՝ վերևի դի, վերևի կողմ ◆ Գեղին վերդին: (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Դոնը վերդին քփոցմ գործելի ալլե կը գլխուն, ինքն ա կայնի կը գլխուն վերիթին։ Ահ
- Կարին, Համշեն՝ որ կողմ ◆ Իմ դուռս փայկ, իմ փարես վերդիեն կէրթաս օր ես հեչ չեմ տեսնի։ Հժհք ◆ Վերթին կաշեմ ճամփա չկա։ Ահ ◆ Վե՞յտի գեշտաս։
- Ղարաբաղ՝ տե՛ս վուրդի ◆ Վի-վի՜ քե մատաղ, ես վըերդի՞ եմ հասել, աստոծ ջան։ Հժհք
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։