վիրավոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [viɾɑˈvɔɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վիրաւոր
վանկեր՝ վի•րա•վոր
Ածական
- վերք ստացած, ունեցող, վիրավորված
- վիրավորվելու ժամանակ ստացած (մարմնի մասերի մասին) ◆ Վիրավոր թև, ձեռք։
- վնասված, որևէ կարգի կտրվածք, կոտրվածք ունեցող, որևէ մասը փչացած (առարակների, բույսերի և այլնի մասին) ◆ Տանձենու վիրավոր ոստ։ (Վ. Բաբայան) (փխբ․)
- խոցված, մեծ վիշտ, ցավ ունեցող ◆ Վիրավոր սիրտ, հոգի։ (փխբ․)
- մեծ վիրավորանք ստացած, կրած, խորապես վիրավորված ◆ Եվ աղմկալի հարսանքի տանից դուրս եկավ Մոսին խիստ վիրավորված։ Հովհաննես Թումանյան (փխբ․)
Գոյական
- որևէ պատճառով վերք ստացած, վիրավորված (առավելապես պատերազմի դաշտում վիրավորված) մարդ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Ստուգաբանություն խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։