Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վ(ը)•կա•յա•գիր

Ստուգաբանություն

գրավոր վկայություն, վկայական, վկայաթուղթ ◆ Նոտարը սխալ էր վավերացրել հողի վկայագիրը: (Ակսել Բակունց)
ուսումնական հաստատության ավարտական ատեստատ կամ դիպլոմ ◆ Փարիզեն նոր դարձած էր բժշկության վկայագիրն ի ծոցին։ (Գրիգոր Զոհրապ)
(փխբ․) որևէ բանի վկայությունը հանդիսացող փաստաթուղթ
(փխբ․) գրավոր հուշարձան (երկ, արձանագրություն և այլն), որ հարազատ կերպով ներկայացնում է այս կամ այն իրադարձության՝ երևույթի և այլնի պատկերն ու պատմությունը ◆ Պռոշյանի վեպերը 19-րդ դարի երկրորդ կեսի հայ գյուղի կյանքի վառ վկայագիրն են (դասագիրք)։
(փխբ․) որևէ բանի ապացույցը՝ վկայությունը հանդիսացող փաստ՝ տվյալ՝ հանգամանք ◆ Կպարծենամ դիվիզիայով մեր Հայկական, և Թամանյան մեր կոչումով, որ լոկ բառ չէ սովորական, վկայագիր է քաջության։ (Անահիտ Սահինյան)

Բաղադրյալ բառեր
վկայագրել վկայագրվել վկայագրում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ свидетельство (ru) ‎(svidetelʹstvo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։