վկայություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vkɑjutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վկայութիւն
վանկեր՝ վ(ը)•կա•յութ•յուն
Գոյական
- վկա լինելը
- վկայի ցուցմունք
- վկայակոչում, որևէ բանի հիշատակում, մեջբերում և այլն, մի բանը հաստատելու համար
- փաստարկ, որևէ բան հաստատող, փաստ, տվյալ (փխբ․)
- որևէ բանի արտահայտություն, ապացույց (փխբ․)
- որևէ բանի թողած հետք, որևէ բանի հետևանք, որև ծառայում է իբրև այդ բանի ապացույց (փխբ․)
- նահատակություն (կրոն․)
- աստծու ուխտը մարդկանց հետ (կրոն․)
Հոմանիշներ խմբագրել
- ցուցմունք, վկայում
- վկայում, հավաստում, հաստատում
- տե՛ս վկայակոչություն
- ապացույց, արտահայտություն (փխբ․)
- տե՛ս հետք
- տե՛ս նահատակություն
Արտահայտություններ խմբագրել
- վկայություն տալ
- վկայություն կաչել - տե՛ս վկայակոչել
- վկայություն կոչել - տե՛ս վկայակոչել
- վկայության տապանակ - տե՛ս տապանակ-ի տակ
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Ստուգաբանություն խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։