Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [vkɑ֊bɑɾɛˈkɑm]

վանկեր՝ վ(ը)•կա•բա•րե•կամ 

Գոյական

  1. (նորբ․) վկա դարձած բարեկամ ◆ Հիմա եկավ, վերելակով Բարձրանում է խելառ քամին Նա փնտրում է կիրճում իր հետ միակ վկա-բարեկամին։ Ռազմիկ Դավոյան

Աղբյուրներ

խմբագրել