Հայերեն

վանկեր՝ տա•պա•նոտ 

Ածական

  1. (նորբ․) (փխբ․) Աստվածաշնչի Նոյի, նրա տապանի շնչով լի ◆ Շատ հասնեմ Արարատ իմ լեռին, ծունր իջնեմ տապանոտ իմ հողին, Համբուրեմ իր չորուկ երեսի Ճաքերը ու լամ կարոտով։ Սիլվա Կապուտիկյան

Աղբյուրներ

խմբագրել