Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ տեղացի
վանկեր՝ տե•ղա•ցի
Արմատ՝ տեղ, վերջածանց՝ -ացի:
Գոյական
- որոշակի տեղի բնակիչ, նույն տեղի բնակիչ ◆ Լառ-Մարգարը տեղացի չէ։ (Ակսել Բակունց)
Ածական
- տեղի, նույն տեղի, տեղական ◆ Կռվողներին վախենում էին մոտենալ նույնիսկ տեղացի ոստիկանները։ (Գարեգին Սևունց)
- դրվելով հարցական և ցուցական դերանուններից հետո՝ ցույց է տալիս որ տեղի բնակիչ՝ բնիկ լինելը ◆ Գոնե ասացեք, դուք ո՞վ եք, և ո՞ր տեղացի: (Րաֆֆի)
- տեղաբնակ, տեղաբնակիչ
- տեղաբնիկ, տեղաբնակ, բնիկ, բնաշխարհիկ, հնաբնակ, հնաբնակիչ, հնաբնիկ, նախաբնիկ, բնորդի, ընդոծին, ընդածին, անդրածին, անդրենածին, (հզվդ․)՝ ներացի, երկրացի, ներաբնակ, այդրենածին, աշխարհածին, աշխարհածնունդ, աշխարհեցի, ինքնագավառացի, ինքնագավառեցի
- ո՞ր տեղացի ես - ասում են հանդիմանաբար մեկին, որ ակնհայտ անընդունելի պայման է առաջարկում (իբրև թե խամ-խամ բաներ է ասում՝ բայդ տեղի պայմաններին անտեղյակ լինելով)
-
| Ի արտաքին հոլովում
|
|
|
Եզակի թիվ |
Հոգնակի թիվ
|
| Ուղղ. |
տեղացի(ն) |
տեղացիներ(ը)
|
| Սեռ. |
տեղացիի |
տեղացիների
|
| Տր. |
տեղացիի(ն) |
տեղացիների(ն)
|
| Հայց. |
տեղացիի(ն) |
տեղացիների(ը)
|
| Բաց. |
տեղացիից |
տեղացիներից
|
| Գործ. |
տեղացիով |
տեղացիներով
|
| Ներգ. |
(տեղացիում) |
(տեղացիներում)
|
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
