Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տնաբոյս

վանկեր՝ տ(ը)•նա•բույս

Կազմություն

Արմատ՝ տուն, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ բույս:

տանը բուսած, տնային պայմաններում աճած ◆ Տնաբույս ծաղիկ։ ◆ Ես թշնամուս անգամ չեմ կամենում Տնաբույս ճյուղ լինել արմավենու։ Պարույր Սևակ
տանը պատրաստած, տնայնագործական եղանակով գործած՝ պատրաստած ◆ Տնաբույս կտավ։
տանը ուսած, ինքնակրթությամբ զարգացած, ինքնուս ◆ Տնաբույս նկարիչ։
(փխբ․) սահմանափակ գիտելիքների կամ հմտությունների տեր, անզարգացած ◆ Տնաբույս գիտնական՝ գրող։ ◆ Ահա այս է, որ պետք է ամենից առաջ հասկանան մեր տնաբույս քննադատները։ Եղիշե Չարենց
(փխբ․), (արևմտհ․) անվարժ, անհմուտ, անշնորհք ◆ Տնաբույս մի ձեռք խև ռոկ-ըն-ռոլլի ձայնագրությունն էր կպցրել բարակ։ Սիլվա Կապուտիկյան
(փխբ․), (արհմրհ․) ինքնակոչ, ինքն իր մասին այս կամ այն համարումն ունեցող (առանց իրականում այդպիսին լինելու) ◆ Տնաբույս գրականագետը վեպը պատվածքից դեռ չի տարբերում, բայց դաս է տալիս։ «Գրական թերթ»

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։