Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տ(ը)ն•քալ 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բայ

  1. հառաչել, տնքոց հանել (հիվանդի մասին) ◆ Հիվանդ նանը տեղի տակին ծանր տնքաց տխրալի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Որսկան Ավետը ցավից տնքում էր ու մղկտում։ Սերո Խանզադյան
  2. ծանրության ճնշման տակ կամ հոգնելուց՝ ուժասպառությունից՝ շունչը կտրվելուց հառաչել ◆ Ծանր տնքալով թեք ընկավ ծերը։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Նա տնքալով վեր էր կենում տեղից, թազբեհը պահում գրպանում և դարպասով ներս մտնում։ (Ակսել Բակունց)
  3. հոգեկան ապրումներից՝ վշտից՝ սիրուց տանջվել ◆ Նա ինքը կյանքում սենտիմենտալ է այնքան, Որ սիրուց տնքում էր անքուն։ Եղիշե Չարենց
  4. (փխբ․) որևէ բանի ծանրության տակ ճկվել՝ թեքվել, ճկռել ◆ Վազը տնքում է ողկույզների տակ։ (Անահիտ Սահինյան)
  5. (գվռ․) մեկից տրտնջալ, դգոհություն հայտնել, գանգատվել
  6. (փխբ․) տրփալ, կտտալ, ցավել, մզալ (վերքի՝ հիվանդ տեղի մասին) ◆ Փայծախը տնքում էր։ (Մկրտիչ Արմեն)
  7. հարստահարվել, ծանր զրկանքների ենթարկվել ◆ Այժմ Հայաստանի այդ ծայրամասը տնքում էր օսմանյան բռնապետների դաժան լծի տակ։ (Վիգեն Խեչումյան)
  8. տանջվել, հեծել մի բանի ծանրությունից ◆ Պարտքի տակ տնքալ։
  9. (փխբ․) ծանր՝ դժվար՝ լարված աշխատանք կատարել, չարչարվել ◆ Գրում էր ու ջնջում ժամերով, տնքում հաշիվների վրա։ (Բոգդան Վերդյան)
  10. (փխբ․) տնքոցի նման ձայն հանել, փնչալ ◆ Շոգեմեքենան սուլեց ու տնքաց։ (Վաղարշակ Նորենց)
  11. (փխբ․) որևէ բան առատորեն ունենալ, մի բանով լցվել ◆ Տնքում էր առավոտը թնդանոթների կրակից։
  12. (փխբ․) ռհասարակ՝ որևէ ծանրությունից խուլ ձայն հանել ◆ Մայթը տնքում է խուլ՝ քայլերի տակ։ Վահագն Դավթյան

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. հառաչել, հեծեծալ, (գվռ․) նռալ, թոնքալ
  2. հառաչել, ճռնչալ, ճռճռալ, (գվռ․) տռնչալ, ծմալ, ճրճրալ, ճրրալ, ճրճրալ, մրրալ, տֆալ
  3. ճկվել, ճկռել, թեքվել
  4. տե՛ս տվայտել
  5. տե՛ս դժգոհել
  6. տե՛ս ցավել
  7. տե՛ս հարստահարվել
  8. տե՛ս հեծել
  9. տե՛ս չարչարվել
  10. տե՛ս փնչալ
  11. տե՛ս տնքտնքալ

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել