Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ցախ

ցախ1

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *k՛ākh- «ճյուղ» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն çákhā «ճյուղ», գոթերեն hōha «գութան», ռուսերեն соха «արոր»։

գետնին թափված ու չորացած ճյուղեր, խռիվ
(ժղ․) վառելափայտ
(ժղ․) մացառ
(ժղ․) շերամի որդի շարքերի վրա դրվող մացառների՝ ճյուղերի տրցակ, որի վրա շերամը բոժոժ Է հյուսում։
(ժղ․) զանազան բույսերի տերևալից ճյուղ՝ ոստ, որպես անասնակեր (թարմ վիճակում)
տե՛ս ցաքի

խռիվ, ցախփայտ, կրկուտ, (հզվդ․)՝ ժժան, ժժանք, խոշուր, խոտոշ, խոտմոշի, խշուր, խուշուր, խճելուկ, ճախ, ջախ, ջախջ (ջաղջ), ջալ, ջանջխ, ճալ, մառ, չռփի, փոչիլ, տրոք, փայտ-մատ, փայտ ու փտուր, ցախումախ, ցախ ու ցուխ, ցախ ու ցաք, քոլ ու մոլ, քոլ ու քոս, ժախ-ժեխ, ժաժ-ժեխ, ժար-ժեխ, ձառ, ջեղ
տե՛ս վառելափայտ
տե՛ս մացառ
տե՛ս ցաքի
տե՛ս թխկի

ցախ բարձրանալ՝ գնալ
1. ցախի (4) վրա բարձրանալ՝ բոժոժ հյուսելու
2. (փխբ․) շատ առատ լինել, վխտալ, զեռալ
ցախ դնել՝ տալ - շերամի որդին թթենու տերևալից ոստերով կերակրել

Բաղադրյալ բառեր
ցախադաշտ ցախակեռաս ցախակեռասենի ցախակույտ ցախահավ ցախան ցախանոց ցախաստան ցախավել ցախավելաձև ցախավլել ցախատուն ցախաքլոր ցախե ցախի ցախկեռաս ցախկեռասի ցախսարեկ ցախսարյակ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ хворост (ru) ‎(xvorost), сушняк (ru) ‎(sušnjak), дрова (ru) ‎(drova) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Ծագումն անհայտ է։

Բաղադրյալ բառեր
ցախցավ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։