փառասիրություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰɑrɑsiɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ փա•ռա•սի•րու•թյուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- փառասեր լինելը, փառասերի հատկությունը
- փառասերի արարք՝ վարքագիծ՝ վարվելակերպ, փառասիրական արարք
- փառքի ձգտում՝ սեր
- սնափառություն
- (արևմտհ․) արժանապատվությունը՝ ինքնասիրությունը շոյող հանգամանք
Հոմանիշներ
խմբագրել- փառախնդրություն
- տե՛ս սնափառություն, սնապանծություն
հականիշներ
խմբագրել- համեստություն, անփառասիրություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։