փշոտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰʃɔt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ փ(ը)•շոտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- փշերով պատված, վրան փշեր ունեցող
- փշանման ոսկրիկներ ունեցող (ձկների մասին)
- փշաբույսերով պատված, փշոտ բույսեր կանաչած (վայրի մասին)
- մանր՝ փշերի նման բշտիկներով պատված ◆ Եզները քարն էին լիզում փշոտ լեզուներով (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) (խսկց․) նորաբույս մազերով պատված և ծակոտող ◆ Ի՞նչ փշոտ երես ունես։
- (փխբ․) դառնություններով՝ դժվարություններով՝ տանջանքներով լի, տանջալից, չարչարալից ◆ Կյանքի փշոտ ուղի։
- (փխբ․) կոպիտ, չար, դաժան ◆ Փշոտ մարդ՝ բնավորություն։
- (փխբ․) կնճռոտ՝ դժվար լուծելի ◆ Փշոտ խնդիր՝ հարց։
- (փխբ․) ոչ մարդամոտ, ինքնամփոփ, անհաղորդ ◆ Փշոտ հարևան ունես։
Հոմանիշներ
խմբագրել- փշոտ, փշաշատ, փշառատ, փշալի, փշալիր, փշալից, փշավոր, փշախիտ, փշապատ, փշածածկ, տատասկոտ, տատասկաշատ, տատասկալի, տատասկալիր, տատասկալից, տատասկամած, փշփշոտ, թանձրափուշ, փշակոլոլ, (ժղ․), (հզվդ․) փշահեղց, փշազգեստ, փշազգաց, (գվռ․) չակչանոկտ, կառնուտ
- փշուտ, փշաշատ, փշալից, փշավոր, փշփշոտ, փշփշոտուն,
- տե՛ս վտանգավոր
- տե՛ս տաժանալից
- տե՛ս դժվարին
- տե՛ս կոպիտ
- բիրտ, վայրագ, անգութ, անողորմ, անողոք, անագորույն, անխիղճ, անսիրտ, անգթասիրտ, անաստված, ժանտ, դժնի, դժնյա, դժնդակ, վայրի, վայրենի, դաժանասիրտ, չարասիրտ, քարսիրտ, դառնամաղձ, դառնամաղձոտ, դառնասիրտ, դառնահոգի, դաժանագին, արյունարբու, արյունռուշտ, դաժանաբարո, վայրենաբարո, գազանաբարո, չարաբարո, չար, դժոխաբարո, դժնդակաբարո, օձաբարո, անբարիշտ, մոլագար, բարբարոս, բարբարոսական, վանդալ, վանդալական, դրակոնական, դրակոնյան, գազանաշունչ, գազանասիրտ, գազանակերպ, գազանամիտ, գազանաբնույթ, գազանային, դիվանային, (գրք․) անոպա, նեռ, ահեղ, (ժղ․) ժանտկեն, ժանգոտ, օձափոր, չարամհակ, (փխբ․) արյունոտ, գայլ, բորենի, աստծու կրակ, օձի փուշ, կաշի քերթող, աստծու երեսից ընկած (թափած), աստծու կրակ
- խիստ, անհամբույր, դառնահամբույր
- խոժոռ, խոլոր, երեսից որ ճանճ ընկնի՝ հազար կտոր կդառնա
- ծանր, դառն, անտանելի, զարհուրելի, սարսափելի, քստմնելի
- տե՛ս ցրտաշունչ
- տե՛ս անհաղորդ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։