փշուր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰʃuɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ փշուր
վանկեր՝ փ(ը)•շուր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԾագումն անհայտ է։ Հենվելով վրացերենում գոյություն ունեցող զուգաեռ ձևերի վրա՝ Աճառյանը ենթադրում է կամ կովկասյան փոխառություն, կամ մի երրորդ աղբյուր՝ ուրարտերեն։
Գոյական
- որևէ բանի փոքրիկ՝ մանր կտոր՝ բեկոր
- (փխբ․) որևէ բանի չնչին՝ մաս՝ բաժին ◆ Մի փշուր զգացմունք։
Ածական
- (փխբ․) պատառ, փոքրիկ կտոր՝ բաժին ◆ Մի փշուր հաց տուր։
- ջարդած, մանրացրած
- (փխբ․) բաժան - բաժան եղած, մասնատված, մանրատված
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | փշուր(ը) | փշուրներ(ը) |
| Սեռ. | փշուրի | փշուրների |
| Տր. | փշուրի(ն) | փշուրների(ն) |
| Հայց. | փշուր(ը) | փշուրներ(ը) |
| Բաց. | փշուրից | փշուրներից |
| Գործ. | փշուրով | փշուրներով |
| Ներգ. | փշուրում | փշուրներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։