Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ փոթորկել

վանկեր՝ փո•թոր•կել 

Կազմություն

խմբագրել

Արմատ՝ փոթորիկ, վերջածանց՝ -ել:

Բայ

  1. ալեկոծել, ալեկոծություն առաջացնել
  2. հուզել, խռովել, վրդովել ◆ Ինչո՞ւ ես խաղաղ հոգիս փոթորկում: Հովհաննես Թումանյան
  3. (փխբ․) իրար խառնել, ծփացնել, ծածանել, փողփողել ◆ Արմենուհին բազմոցեն խրոխտ կ'ոստնու վեր՝ փոթորկելով ուսերուն շուրջն իր վարսեր։ (Դանիել Վարուժան)
  4. (փխբ․) իրարանցում՝ թոհուբոհ առաջ բերել
  5. (փխբ․) փոթորկի նման վազեցնել, կատաղորեն վազեցնել ◆ Մռնչալով ելավ տեղից էն առյուծի առյուծ որդին, իր ձին հեծավ ու փոթորկեց, խաղաց, շողաց Թուր-Կեծակին։ Հովհաննես Թումանյան
  6. փոթորիկ բարձրանալ
  7. ալեկոծվել, ալեկոծության մեջ լինել ◆ Կարծես շատ հեռվում դղրդում էր փոթորկված ծովը։ (Ակսել Բակունց)
  8. (փխբ․) կատաղել, մոլեգնել
  9. (փխբ․) հուզվել, բորբոքվել, վրդովվել
  10. (փխբ․) ընդվզել, ապստամբել
  11. (փխբ․) ոգորել, պայքարել
  12. (փխբ․) կատաղի թափով վազել՝ սուրալ՝ արշավել ◆ Ձին փոթորկեց, փայլատակեց ու ցած իջավ Թուր-Կեծակին։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. մրրկել, ալեկոծել, ալեծփել, ալեհուզել, փոթորիկը պայթելը, փոթորիկը ճայթելը
  2. տե՛ս խռովել
  3. փոթորկվել, մրրկվել
  4. տե՛ս ալեկոծվել
  5. տե՛ս մոլեգնել
  6. տե՛ս բորբոքվել
  7. տե՛ս ընդվզել
  8. տե՛ս ոգորել

Աղբյուրներ

խմբագրել