փոխանցել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰɔχɑnˈt͡sʰɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ փո•խան•ցել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- գրանցել ուրիշ անձի կամ հիմնարկի հաշվին
- նույնն է՝ փոխանցագրել
- որևէ բան մեկը մյուսին տալով՝ հանձնելով տեղ հասցնել ◆ Տոմսը՝ ձողիկը փոխանցել: ◆ –Դրամը փոխանցեք, տոմս ստացեք, - անընդհատ կրկնում էր տոմսավաճառը։
- որևէ բանի կատարումը փոխադրել տվյալ ժամանակին հաջորդող ժամանակաշրջանը ◆ Նրա թեման փոխանցեցին հաջորդ տարին։
- (փխբ․) ավանդել, հաջորդներին հանձնել՝ թողնել ◆ Սերունդները փոխանցում են իրենց փորձը հաջորդներին։ ◆ (Սայաթ-Նովան) իր հորինած երգերի եղանակները չի ձայնագրել… այլ վստահել է իր ժամանակակիցների հիշողությանը, և նրանք էլ բանավոր ավանդությամբ փոխանցել են հետագա սերունդներին։ (Մամուլ)
- հանձնել, տալ ◆ Ես ձեզի արժեքավոր փաստաթուղթեր կուզեմ հանձնել՝ Երևանի թանգարանին փոխանցելու համար։ Սիլվա Կապուտիկյան
- (փխբ․) հայտնել, տեղեկացնել, լուր տալ ◆ Ասածները իսկույն փոխանցեց ինծի։ ◆ Փոխանցեք խնդրեմ իմ ամենաջերմ զգացումները իմ նոր բարեկամներին։ (Մամուլ)
- հաշվապահական գործառնությամբ մեկի հաշվից մյուսի հաշվին հատկացնել՝ գրանցել
- վճարելիք գումարը բանկային գործառնությամբ համապատասխան հիմնարկի՝ խանութի և այլնի հաշվին փոխադրել
- հաղորդել, իր միջով անց կացնել (հոսանք, էլեկտրականություն և այլն)
- հիվանդությունը մեկից մյուսին անց կացնել, վարակել
- հաղորդել, ներշնչել ◆ Նկարչին տաղանդն է, որ անշունչ իրերուն հոգի կուտա, կփոխանցե մեզ անոնց թախիծը կամ երջանկությունը։ Զուլալ Գազանճեան
Հոմանիշներ
խմբագրել- (հշվպ․) գրանցել, անցկացնել, հատկացնել
- տե՛ս փոխանցագրել
- (հշվպ․) փոխադրել
- տալ, հանձնել, անց կացնել
- (փխբ․) ավանդել, ժառանգել, ժառանգորդել
- տե՛ս վարակել
- հաղորդել
- տե՛ս հաղորդել
Արտահայտություններ
խմբագրելԽոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։